❌คำเตือน ❌
เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีความรุนแรงทางเพศ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
....................................
" ผมคิดถึงร่างกายที่หอมหวานของคุณ ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน " มาร์ชชอนไชไปกับซอกคอขาวของเสี้ยวจันทร์ ทำให้คนใต้ร่างนั้นถึงกับใจกระตุกวูบไปชั่วขณะ เพราะเสี้ยวจันทร์หลับไหลไปเป็นเวลาหนึง่เดือนเต็มๆ จึงทำให้ความรู้สึกของเสี้ยวจันทร์เริ่มที่จะเลอะเลือน แต่ก็ใช่ว่าเสี้ยวจันทร์จะลืมสัมผัสของผู้ชายที่อยู่บนร่างของเขา
" ฮื้ออ เราก็คิดถึงคุณ " เสี้ยวจันทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หวานเยิ้ม ราวกับว่ากำลังเชิญชวนคนข้างบนให้นั้นคล้อยอารมณ์ตามเขาไป แต่นั้นมันก็ได้ผลเป็นอย่างดี เพราะมาร์ชได้คล้อยตามเกมส์ของเสี้ยวจันทร์ไปเสียแล้ว
" ผมอยากจะถนอมคุณให้มากกว่านี้นะเสี้ยวจันทร์ "
" เราไม่อยากให้คุณถนอมเรา "
" รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา "
" อื้อ " น้ำเสียงกระเซ่านั้นทำเอามาร์ชเหมือนจะเริ่มขาดสติไปนิดหน่อย แต่เขาก็เลือกที่จะระงับอารมณ์เอาไว้ซะก่อน
หมับ
" ซี๊ด~~เสี้ยวจันทร์ "
" คุณจะทนอยู่อย่างนี้หรอ "
เสี้ยวจันทร์ไม่พูดเฉย พลางเอามือที่เย็นเฉียบนั้นไปคว้าลูกชายของมาร์ชเข้ามาครอบคองไว้ในมือตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว และใช้มือเรียวบางนั้นลูบไล้ไปหยอกล้อกับลูกชายของมาร์ช
" ทำแบบนี้ระวังเจ็บตัวนะครับ " มาร์ชพยายามสะกดห้ามอารมณ์ของตัวเองไว้
" ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ แล้วเราจะได้เจ็บตัวหรอ :) "
ตุบ
แขนทั้งสองข้างของเสี้ยวจันทร์ถูตราตึงให้อยู่เหนือหัวตัวเองขึ้นไปด้วยน้ำมือของมาร์ช
" ผมไม่คิดว่าคุณจะร้ายแบบนี้นะเสี้ยวจันทร์ "
" งั้นเมื่อไหร่จะปราบคนร้ายสักทีหล่ะครับมาร์ช อยากโดนจับเต็มทีแล้ว "
สติของมาร์ขาดผึงทันทีเมื่ออีกคนนั้นได้หลอกล่อเขาสำเร็จ เขาไม่คิดเลยว่าหลังจากที่เสี้ยวจันทร์ตื่นขึ้นมาแล้ว เขาจะเป็นคนที่ร้ายกาจได้ขนาดนี้ กลายเป็นคนละคนจากที่เขารู้จักเลยด้วยซ้ำ เขาไม่รอช้า เขาใช้มือหนาที่ควมคุมมือของเสี้ยวจันทร์นั้นเลื่อนลงมากระชากชุดนอนสีฟ้าอ่อนๆของเสี้ยวจันทร์ออกอย่างง่ายดาย
" เรือนร่างคุณยังเซ็กซี่เหมือนเดิม "
" ก็เราไม่เคยผ่านมือใครนอกจากคุณคนเดียว "
พูดจบเสี้ยวจันทร์จะใช้จังหวะนั้นกระชากคอของมาร์ชให้ชิดกับใบหน้าของตน พร้อมกับพลิกตัวขึ้นมาอยู่ข้างบนแทน
" Sadism หรอคุณ " มาร์ชเอ่ยถามเสี้ยวจันทร์
" แล้วทำไมคุณไม่ถามตัวเองล่ะสุดหล่อ:) "
รอยยิ้มถูกแต่งแต้มไว้บนใบหน้าหวานของเสี้ยวจันทร์ เขาค่อยๆใช้มือเรียวบางลูบไล้จากหน้าท้องของมาร์ชลงมาเรื่อยๆ ผ่านจุดศูนย์กลางของมาร์ชเบาๆ ทำเอามาร์ชถึงกับคำรามในลำคออย่างอดไม่ได้ เสี้ยวจันทร์เองนั้นก็เริ่มที่จะใจร้อนขึ้นมาบ้าง เพราะคิดถึงคนตรงหน้าเต็มที เขาจึงปลดเข็มขัดที่คาดกางเกงยีนส์ตัวเก่งของมาร์ออก และต่อด้วยรูดซิปที่เป็นพันธนาการนั้นออกอย่างไม่เกรงใจมาร์ชเลย
ไม่นานนักกางเกงของมาร์ชก็ถูกคนร่างบางถอดออกไปกองอยู่ที่ปลายเตียงเสียแล้ว เผยให้เห็นอันเดอร์แวร์ของแบรนด์ดังๆอย่าง Calvin Klein สีน้ำเงินมหาสมุทร ซึ่งเป็นที่เตะตาของเสี้ยวจันทร์เป็นอย่างดี
" ทักทายหน่อยดีมั้ยคนสวย แลลูกผมอยากจะคุยกับคุณนะครับ "
สิ้นเสียงของมาร์ช สายตาของเสี้ยวจันทร์ก็ได้ช้อนชายขึ้นมามองมาร์ชอย่างเร่าร้อน เสี้ยวจันทร์ไม่รู้ตัวหรอกว่าตนเองส่งสายตาแบบนั้น แต่กลับกลายเป็นมาร์ชที่กำลังจะตายก่อนเพราะภาพตรงหน้า แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อเสี้ยวจันทร์นั้นไปครอบงำจุดศูนย์กลางอันเป็นที่รักของมาร์ชตอนที่เขาเผลอ
" ฮึ่มม คุณเล่นที่เผลอซี๊ด~~ " มาร์ชซี๊ดปากขึ้นมาเบาๆ
เสี้ยวจันทร์เองก็ยังคงทำหน้าที่ปรนนิบัติต่อมาร์ชเป็นอย่างดี ดีจนมาร์ชเผลอให้มือหนาของเขานั้นมากดศีรษะของเสี้ยวจันทร์เพื่อเป็นการบังคับจังหวะให้เป็นไปตามที่ตนเองต้องการ เสี้ยวจันทร์ออรัลให้มาร์ชอยู่พักนึง มาร์ชก็ถึงจุดหมาย จึงทำให้เขานั้นปล่อยน้ำรักทะลักเต็มปากของคนร่างบางทันที
" ทำไมคนสวยของผมเก่งอย่างงี้นะ "
" แค่กับคุณ แต่เมื่อกี้คุณกดเขาเรา เราเจ็บ "
" ผมว่าแค่นี้มันไม่เจ็บหรอกครับ "
" ?? " เสี้ยวจันทร์งุนงงกับคำถามของมาร์ช
" ต่อจากนี้ต่างหาก ที่คุณต้องเจ็บ :) "
บทสนทนาได้สิ้นสุด บทรักได้เริ่มขึ้น เมื่อมาร์ชลุกขึ้นออกจากเตียงเพื่อถอดเสื้อผ้าที่เหลืออกให้หมด เสี้ยวจันทร์เองก็จัดการตนเองให้เรียบร้อยเช่นกัน มาร์ชดึงเสี้ยวจันทร์เข้ามาจูบ และอุ้มเสี้ยวจันทร์ขึ้นมาเป็นท่าอุ้มแตง พร้อมกับเดินไปที่ผนังห้องอีกฝั่งนึงจนหลังของเสี้ยวจันทร์ชนกับผนังห้องอย่างแรง ก่อนที่คนคุมเกมส์อย่างมาร์ชนั้นจะเอาลูกชายของเขานั้นสอดแทรกเข้ามาภายในตัวของเสี้ยวจันทร์โดยที่ไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด
" ฮื้อออ เจ็บ " เสี้ยวจันทร์คว้าต้นคอของมาร์ชกอดไว้อย่างแน่นหนา
" ชู่ว์~~ ไม่เป็นไรครับคนเก่ง ผ่อนคลายนะ " มาร์ชจูบลงที่ขมับของเสี้ยวจันทร์เพื่อให้อีกคนได้ผ่อนคลายบ้าง
" มันเจ็บ มาร์ชเราเจ็บ "
" คุณก็อย่าตอดผมแน่นสิ ผมจะเสร็จก่อน "
" ฮึก...อย่าค้างนาน "
แน่นอนว่ามาร์ชต้องทำตามคำของเสี้ยวจันทร์ เขาอยากจะถนอมให้มากกว่านี้ แต่ด้วยความที่เขาคิดถึงเสี้ยวจันทร์นั้น จึงทำให้เขาอดใจที่จะรุนแรงกับคนตรงหน้าไม่ได้ เขาได้เริ่มที่จะขยับสะโพกของเขาอย่างเนิบๆ ก่อนที่จังหวะจะเร็วระรัวขึ้นทวีคูณ
เสียงเนื้อกระทบกันไปทั่วทั้นสนั่นห้องนอน เสียงหอบหายใจและเสียงร้องของเสี้ยวจันทร์ที่ไม่เป็นภาษานั้นปะปนกันไปหมด แต่ไม่รู้ว่าทั้งสองนั้นทำกิจกรรมเสียงดังไปหรือป่าว จนทำให้แม่บ้านประจำตระกูลของเสี้ยวจันทร์นั้นมาเคาะที่ประตู
ก๊อกๆ
" เกิดอะไรขึ้นหรือป่าวคะคุณมาร์ช " แม่บ้านตะโกนถาม
" อ๊ะๆๆ มะ..มาร์ช " ในขณะที่เสี้ยวจันทร์ส่งเสียงเรียกเขาอยู่นั้น เขาก็ได้ใช้มือหนาปิดปากเสี้ยวจันทร์เอาไว้ ก่อนที่คนสวยของเขาจะร้องดังไปมากกว่านี้
" ฮึ่มม มะ..ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ ซี๊ดด ทำของตกครับ "
" โอเคค่ะ "
ไม่นานนักเสียงแม่บ้านก็ได้หายไป มาร์ชปล่อยให้เสี้ยวจันทร์ได้เอ่ยปากครางเสียงหวานๆให้เขาได้ยินอีกครั้ง ทั้งน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มของเสี้ยวจันทร์ ทั้งเพลิงรักของมาร์ชที่มอบให้เสี้ยวจันทร์นั้น ทำเอาคนร่างบางนั้นยอมพ่ายต่อผู้ชายคนนี้อีกครั้ง
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
บนโต๊ะทำงาน
" ฮื้อออ มาร์ช "
พั่บๆๆๆๆๆ
" ว่าไงครับคนสวย "
" อย่าดุเกิน อ๊ะๆๆ "
" ผมดุตรงไหนครับ หื้ม "
มาร์ชเพิ่มแรงกระแทกเข้าเน้นๆที่จุดๆเดียว จึงทำให้เสี้ยวจันทร์นั้นเริ่มไม่ไหวกับแรงกระแทกที่มาร์ชมอบให้ไม่ไหว
" เราไม่ไหวแล้ว " ไม่นานนักเสี้ยวจันทร์ก็ปล่อยน้ำรักของเขาออกมาจนเลอะหน้าท้องของมาร์ช
" เสร็จก่อนผมเป็นครั้งที่ 5 แล้วนะครับคนสวย "
" แฮ่กๆ เราเหนื่อยแล้ว ฮื้อออ "
" ครับๆ อดทนอีกนิดนะครับ "
คนร่างหนานั้นได้เร่งจังหวะเร็วขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่เขาจะได้ถึงฝั่งตามคนรักของเขา ไม่นานนักเขาก็สำเร็จ เขาได้ถึงฝั่งตามเสี้ยวจันทร์ไปแล้ว เมื่อมาร์ชถึงจุดหมายแล้ว เสี้ยวจันทร์ก็ได้สลบไปในทันที จนทำให้มาร์ชต้องอุ้มคนสวยของเขาให้ไปนอนบนเตียงอย่างสบาย
เมื่อมาร์ชจัดการกับเสี้ยวจันทร์เสร็จแล้ว เขาก็เดินกลับมาเก็บของที่กระจัดกระจายจากกิจกรรมของพวกเขาทั้งสอง มาร์ชเก็บของได้ไม่นาน เขาก็กลับขึ้นมาที่เตียงปละสวมกอดคนที่รักเอาไว้ในอ้อมแขน
" ผมขอโทษที่รุนแรงกับคุณ จนเขาของคุณหักแบบนี้ " มาร์ชพูดพร้อมกับเอามือไปลูบเขาข้างซ้ายของเสี้ยวจันทร์ที่หักไปด้วยน้ำมือของเขาเอง
" ผมรักคุณนะเสี้ยวจันทร์ ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไงก็ตาม ถึงคราผมบ้างแล้วที่ต้องดูแลคุณ "
.
.
.
.
ติดตามต่อในจอยนะคะ